Foster The People – Torches
California groet u! Pumped Up Kicks kent iedereen
ondertussen al uit zijn hoofd. Een leuk ritme, strak deuntje en wat gefluit om
het luchtig te houden. De groep rond Mark Foster heeft het precies allemaal
voor elkaar en geniet van hun lancering. Houdini, hun verse single, moet nog
even wennen bij het publiek, maar kan je als spiegel voor hun debuut houden.
Torches is een must have in de collectie van elke ontdekker die graag rondneust
in de wereld van opkomende bands. Een kleine uiteenzetting voor de hoogtepunten:
De plaat opent met Helena Beat. Een nummer dat je ongetwijfeld de hele dag in je hoofd wilt houden omdat het elektronicaprobeersel spanning opbouwt op een fascinerende manier. Ook Mark’s stem, die wat doet denken aan die van Windmill, lijkt het geheel prefect te overgieten.Opgestaan met een slecht humeur? Dan is Call It What You Want de oplossing. Ze vliegen er meteen in met een stevige beat en een soort ‘ik-open-een-colafles-geluid’. De lyrics zijn op een hoog ‘je m’en fous’ gehalte en klagen de mentaliteit van de huidige maatschappij aan: iedereen wil iedereen een label opplakken. Foster The People doesn’t care, so Call It What You Want. Color On The Walls (Don’t Stop) is een ander pareltje. In tegenstelling tot de titel stopt het weldegelijk. Spijtige zaak, maar de plaat speelt rustig door. En dan heb je I Would Do Anything For You. Elk album heeft een liefdesliedje, en dus ook Torches. Oké, misschien wat soft, maar wel besmettelijk. Vrij supergoed. Warrant kreeg tenslotte de eer de deur achter zich dicht te trekken. Noah And The Whale? Misschien wel, maar dan toch weer anders. Foster The People doet het allemaal op hun eigen manier met weinig tot geen minpuntjes. Ideaal om de stempel van one-hit wonder iets gemakkelijker van zich af te schudden.Nee, de cover van Torches ga je niet randomly in de woonkamer ophangen voor de gezelligheid. Je zal de cartoons ook niet op de muren van de kinderkamer schilderen, tenzij je wilt dat je kleine nachtmerries van mannen met baarden krijgt die niet naar de naam ‘Sinterklaas’ luisteren. Dat wilt niet zeggen dat we met aardslelijk artwork te maken hebben. De stijl van de chaotische orgaanventjes past perfect bij het geluid van Foster The People. Vernieuwend, grappig en met klasse.Yeah yeah and it’s ok.
De plaat opent met Helena Beat. Een nummer dat je ongetwijfeld de hele dag in je hoofd wilt houden omdat het elektronicaprobeersel spanning opbouwt op een fascinerende manier. Ook Mark’s stem, die wat doet denken aan die van Windmill, lijkt het geheel prefect te overgieten.Opgestaan met een slecht humeur? Dan is Call It What You Want de oplossing. Ze vliegen er meteen in met een stevige beat en een soort ‘ik-open-een-colafles-geluid’. De lyrics zijn op een hoog ‘je m’en fous’ gehalte en klagen de mentaliteit van de huidige maatschappij aan: iedereen wil iedereen een label opplakken. Foster The People doesn’t care, so Call It What You Want. Color On The Walls (Don’t Stop) is een ander pareltje. In tegenstelling tot de titel stopt het weldegelijk. Spijtige zaak, maar de plaat speelt rustig door. En dan heb je I Would Do Anything For You. Elk album heeft een liefdesliedje, en dus ook Torches. Oké, misschien wat soft, maar wel besmettelijk. Vrij supergoed. Warrant kreeg tenslotte de eer de deur achter zich dicht te trekken. Noah And The Whale? Misschien wel, maar dan toch weer anders. Foster The People doet het allemaal op hun eigen manier met weinig tot geen minpuntjes. Ideaal om de stempel van one-hit wonder iets gemakkelijker van zich af te schudden.Nee, de cover van Torches ga je niet randomly in de woonkamer ophangen voor de gezelligheid. Je zal de cartoons ook niet op de muren van de kinderkamer schilderen, tenzij je wilt dat je kleine nachtmerries van mannen met baarden krijgt die niet naar de naam ‘Sinterklaas’ luisteren. Dat wilt niet zeggen dat we met aardslelijk artwork te maken hebben. De stijl van de chaotische orgaanventjes past perfect bij het geluid van Foster The People. Vernieuwend, grappig en met klasse.Yeah yeah and it’s ok.
Tekst: Janne Degryse, Ben Moens en Pauline Libeert.
*cjut= cute, mooi, leuk. Liefst te gebruiken in samenstelling met 'fresh' ("Oh, die jas is echt cjut en fresh!")
No comments:
Post a Comment